آموزش برنامه‌نویسی به زبان دارت (بخش 2)

در بخش اول آموزش دارت در خصوص موارد کلی این زبان و روش چاپ خروجی با استفاده از متد ()print توضیحاتی را دادیم. با توجه به اینکه آن مطالب پیش‌نیاز آموزش‌های مقاله کنونی هستند، توصیه می‌شود که ابتدا حتما نسبت به مطالعه آن اقدام نمایید.

انواع داده‌ها یا date type در زبان دارت

داده‌ها یا datatype ها در تمام زبان‌های برنامه‌نویس از جمله دارت انواعی دارند. در زبان دارت، انواع مهم داده‌ها به شکل زیر هستند:

•  عدد (Number)
• رشته‌ (String)
• بولیَن (Bolean)
• لیست (List)
• مپ (Map)

حال در ادامه در خصوص هر یک از انواع داده توضیحات بیشتر را ارائه خواهیم کرد:

نوع داده عدد یا Number

همانطور که از قابل مشخص است، عدد یا Number یکی از انواع داده در زبان دارت است که معرف اعداد است و به دو قِسم می‌باشد:

1- Integer یا صحیح: همانطور که می‌دانید اعداد صحیح همان اعدادی هستند که به شکل غیر کسری و غیر اعشاری هستند. برای مثال 9، 0، 100، 12- و …. برای نشان دادن نوع داده به شکل عدد صحیح در زبان دارت از کلمه کلیدی int استفاده می‌شود. برای مثال ;12 = int number1.

2- Double یا اعشاری: نوع داده اعشاری هم که می‌دانید به اعدادی اطلاق می‌شود که به شکل کسری بوده یا دارای ارقام اعشار هستند (همان اعدادی که دارای ممیز در زبان فارسی یا یک نقطه در زبان انگلیسی هستند). برای مثال اعداد: 4/5، 2.3، 5.0، 8/2 و … (توجه شود که “/” در اینجا همان خط کسری است). برای اینکه نشان دهیم یک متغیر در زبان دارت به شکل اعشاری است از double استفاده می‌کنیم. بعنوان مثال: ;15.5= double number2.

توجه مهم: در مثال بالا درست است که 8/2 برابر با عدد چهار می‌شود. اما با توجه به اینکه به صورت کسری است، در زبان دارت به شکل اعشاری ظاهر شده و  به صورت 4.0 به نمایش در می‌آید.

نوع داده رشته یا String

نوع داده رشته‌ای شامل یک یا مجموعه‌ای از کاراکترها است که در داخل تک کوتیشن یا دابل کوتیشن قرار می‌گیرد. برای مثال اکر بخواهیم نام، آدرس و موارد مشابه را برای شخصی در متغیری ذخیره کنیم، باید آن را با این نوع داده‌ای نشان دهیم. برای نمایش نوع داده رشته‌ای از کلمه کلیدی String استفاده می‌شود (دقت کنید که اولین حرف این کلمه کلیدی با حروف بزرگ S انگلیسی باید نوشته شود). برای مثال ;”String myName = “Javad.

دقت شود که در نوع String می‌توانید از تک کوتیشن به این شکل نیز استفاده کنید: ;’String myName = ‘Javad.

بد نیست نکته‌ای نیز در خصوص نامگذاری متغیرها ذکر کنم. برای نامگذاری متغیرها حتما سعی کنید اسمی را انتخاب کنید که معرف هدف شما باشد تا در آینده یا هنگام به روزرسانی کدها و توسعه با یک نگاه سریع، فورا متوجه شوید که منظور چه بوده است. برای نامگذاری متغیرها در دارت از روش Camel Case استفاده می‌شود. یعنی هر متغیر ابتدا با حروف کوچک انگلیسی شروع می‌شود و اگر دو بخشی باشد، بخش دوم به بعد با حروف بزرگ نوشته می‌شود. برای myName یا city, myCarName و …

نوع داده بولین یا Boolean

در زبان دارت، نوع داده بولین یا Boolean برای متغیرهایی که دارای مقادیر صحیح و غلط یا همان دارای مقادیر true و false می‌شود. بدین منظور برای تعریف متغیر از کلمه کلیدی bool استفاده می‌شود. برای مثال ;bool isOddNumber = true. یعنی در این مثال متغیری بولیَن به نام isOddNumber تعریف کرده‌ایم و مقدار اولیه آن را هم “درست” یا true در نظر گرفته‌ایم. دقت کتید وقتی دو مقایسه را هم  در یک زبان برنامه‌نویسی از جمله دارت بررسی می‌کنیم، نتیجه آنها در واقع نوع داده‌ای به شکل Boolean است که معادل یکی از مقادیر true یا false است. برای مثال‌های زیر را ببینید:

نوع داده‌ای List و Map در دارت

نوع داده‌ای List و Map در زبان دارت برای در برگرفتن کلکسیونی از اشیا به کار می‌رود. List یک گروه مرتب از اشیا است. در واقع لیست در زبان دارت معادل همان آرایه در زبان‌های دیگر برنامه‌نویسی است یعنی در زبان دارت چیزی به نام آرایه نداریم. 

نوع داده‌ای Map شامل مجموعه‌ای از داده‌ها رابه صورت جفت کلید–مقدار (key -value) را در بر می‌گیرند. مثال‌های زیر را ببینید که اولی به شکل list و دیگری به صورت Map است.

نوع داده پویا یا دینامیک (Dynamic) در زبان دارت

دارت یک زبان optionally-typed است یعنی ممکن است نام متغیر از ابتدا مشخص شده و پس از اختصاص مقدار به این متغیر، نوع آن تعیین گردد. در این مورد ممکن است بخواهید بدانید که تفاوت بین var و dynamic که هر دو زمانی که نوع داده را از ابتدا نمی‌خواهیم مشخص کنیم استفاده کنیم، در چیست؟ در پاسخ باید گفت که هنگام استفاده اولین بار از این کلمات کلیدی، برای مقدار دهی به آنها تفاوت ظاهری خاصی بین آنها وجود ندارد. اما دقت کنید که اگر از var استفاده کنید، نوع داده پس از اولین اختصاص یک مقدار به آن مشخص و ثابت شده و در صورت اختصاص مقداری که با نوع مشخص و ثابت شده قبلی تفاوت داشته باشد، به خطای کامپایلری بر خواهید خورد (یعنی به عنوان مثال اگر متغیری به نام num1 دارید و ابتدا یک عدد به آن اختصاص دهید، در ادامه نمی‌توانید نوع رشته به آن اختصاص دهید؛ چرا که نوع آن قبلا مشخص شده و ثابت می‌ماند)؛ در صورتی که در نوع dynamic این خطا وجود ندارد و با اختصاص مقادیری با انواع داده‌ای متفاوت از قبلی، می‌توانید نوع داده را به شکل پویا تغییر دهید. مثال‌های زیر راببینید.

جمع‌بندی و سخن پایانی

در این مقاله نکات مهمی را در خصوص انواع داده در زبان دارت خدمت همراهان نیوسان‌وب ارائه کردیم. ابتدا با نوع داده آشنا شدیم که شامل انواعی مانند Number، String، Boolean و  ….، بود؛ سپس در خصوص هر یک از آنها نکات و مثال‌هایی را ارائه کردیم تا بیشتر با کاربرد هر یک آشنا شویم. در انتهای این مبحث کاربردی در خصوص نوع داده دینامیک و تفاوت آن با var هم نکات لازم را عرض کردیم و بدین ترتیب به پایان این بخش از آموزش زبان دارت رسیدیم. یادتان نرود که حتما با ارسال نظرات سازنده خودتان در پایین هر مقاله، ما را در ارائه هرچه بهتر آموزش‌ها راهنمایی کنید تا انگیزه بیشتری جهت ارائه بهتر مطالب به شما ایجاد شود.